відчинити
дієслово, доконане, перехідне
Iнфінітив | відчинити, відчинить |
Минулий час |
---|
він відчинив | ми, ви, вони відчинили |
Майбутнiй час |
---|
я відчиню | ми відчиним, відчинимо |
| Одн. | Множ. |
Наказовий спосiб | відчини | відчиніте, відчиніть |
Акт. дієприкметник мин. часу | відчинивший |
Пас. дієприкметник мин. часу | відчинений |
Дієприслівник мин. часу | відчинивши |
Iнфінітив | відчинитися, відчинитись, *відчиниться |
Минулий час |
---|
він відчинився, *відчинивсь | ми, ви, вони відчинились, відчинилися |
Майбутнiй час |
---|
я *відчинюсь, *відчинюся | ми *відчинимось, *відчинимося, *відчинимся |
| Одн. | Множ. |
Наказовий спосiб | відчинись, відчинися | відчинітесь, відчиніться, *відчинітеся |
Акт. дієприкметник мин. часу | *відчинившийся |
Дієприслівник мин. часу | відчинившись, відчинившися |